تعطیلات طولانی و تبریکات دوره ای نوروز

نوروز عملا نزدیک یک ماه کشور را به حالت تعطیل و نیمه تعطیل درمی آورد. دوره تعطیلات از چند روز آخر اسفند تا پایان سیزده فروردین است، که هم ابتدای و هم انتهای آن، با کوچکترین بهانه ای استعداد افزایش دارد. مقامات مسئول و تصمیم گیر نظر به مشکل بنیادینی که با این عید ملی دارند، قادر نیستند تصمیمات درستی که مورد قبول عموم باشد در خصوص کاهش این تعطیلات بگیرند. آنان بلافاصله با این سوال مواجه خواهند شد که تعطیلات غیر ضروری دیگری در تقویم وجود دارد که بهتر است ابتدا به سراغ آنها بروند.  

سال که نو می شود گردش عبارت "سال نو مبارک" در سه دوره زمانی به اوج خود می رسد. و مانند خود تعطیلات، به درازا کشیدن آن بعضا حالت طنز هم پیدا می کند.

دوره اول، شروع سال نو و تعطیلات رسمی هفته اول است که دید و بازدید های خانوادگی و دوستانه به اوج خود می رسد. تعطیلات رسمی حداکثر پنج روز بیشتر نیست و دیدارهای اصلی و مهم در همین دوره صورت می گیرد.

دوره دوم پایان تعطیلات رسمی است. کارمندانی که نتوانسته اند تا سیزده نوروز مرخصی بگیرند، به سر کار خود بر می گردند و معمولا روز اول را با همکاران به خوش و بش و عرض تبریک می گذرانند. باید توجه داشت که به جزء معدودی از ادارات و شرکتها، بعد از این دوره کشور در حالت نیمه تعطیل است و همگان منتظر فرارسیدن پایان تعطیلات واقعی، که سیزده بدر باشد، هستند.

اما سومین و مهمترین دوره بعد از سیزده است، که مردم از سفر دور و دراز برگشته اند و تازه همکاران و دوستان و همسایگان خود را می بینند. روز سیزده اگر بعد از اوسط هفته قرار گیرد عملا و اتوماتیک چند روز باقی مانده از هفته و پنج شنبه و جمعه هم به آن الصاق می شود. بعد از آن دیدارهای باقی مانده و عرض تبریک سال نو مجددا به راه می افتد. به تجربه دریافته ایم که تا پایان فروردین این دوره سوم ادامه دارد و مثل خود تعطیلات واقعی و نه رسمی، بلند ترین و البته دیرهنگام ترین دوره زمانی عرض تبریک  سال نوست.

در تهران که اکثریت ساکنین آن را مهاجرین از سراسر کشور تشکیل می دهد، برای بسیاری، دوره سوم تازه شروع دید و بازدیدهای نوروزی است. معمولا همه به شهرهای خود می روند و بعد از تعطیلات، نوبت بازدید از دوستان و آشنایان تهرانی است.

در کشوری که تقویم رسمی آن سرشار از مناسبت های غم انگیز است، طوری که بعضا مقامات مسئول هم به کم بودن سهم مناسبتهای شاد اعتراض می کنند، شاید طولانی بودن مراسم نوروز بد نباشد. خاصه اینکه بهره وری بسیاری از واحدهای خصوصی در ایام تعطیلات، بیشتر از ادارات و شرکتهای ظاهرا مشغول به کار است. اما در شرایط متعادل، قطعا فکری به حال این همه تعطیلات خواهد شد. یک دوازدهم از سال را به نوروز مشغولیم، در سایر تعطیلات هم سرآمد جهانیان هستیم، روزی که لازم باشد اقتصاد مملکت با کار واقعی، نه پول نفت! بچرخد، چه باید کرد؟