ماشینها و آدمها در یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا

روی اتوبان مدرس و بعد از پل همت یک سازه فلزی بزرگی در دست ساختمان است. تونل مرتب و زیبائی را روی هر دو طرف اتوبان کشیده اند که اگر احیاناً قطعه ای از آن بالا افتاد، به ماشینهای در حال حرکت آسیبی نرساند. کار شایسته ای است.

اتوبان مدرس

این بخش پیاده رو در خیابان ظفر قبلا بسته بود. اکنون با پرده پلاستیکی ایمن سازی کرده و پیاده رو را باز کرده اند. در تصویر تا حدودی مشخص است که قطعات نسبتاً بزرگ سنگ و سیمان از بالا افتاده و عنقریب پرده را پاره خواهد کرد. عابران در این بخش، همچنان خیابان را ترجیح می دهند.

خیابان ظفر

پارک پردیسان بزرگترین پارک تهران است. مسیر اصلی که برای پیاده روی دور آن کشیده شده حدود هفت کیلومتر طول دارد. با توجه به جغرافیای تهران، شیب تند مسیر زیاد نیست و یکی از بهترین جاهائی است که می توان با خیال راحت پیاده روی کرد.دو اداره معظم پالایش کیفی هوا و تحقیقات مسکن جای بهتری در تهران پیدا نکرده اند و در این پارک مستقر شده اند. بدیهی است، اداره ای که سخت مشغول مدیریت و پالایش هوای پایتخت است، ابتدا باید فکری برای هوای اداره خود بکند. بحمدالله تمام پرسنل نیز ماشین دارند و بخشهائی از این مسیر عملا به پارکینگ ماشینها تبدیل شده است.

پارک پردیسان

 

پارک پردیسان

 حضور ماشیها را شاید بتوان تحمل کرد اما تقریباً با همان سرعتی که در اتوبان می رانند از بیخ گوش پیاده رو هم رد می شوند. این در حالی است که در شمال و جنوب پارک، پارکینگ های بسیار بزرگی هم برای ماشینها ساخته شده که گنجایش چند صد اتومبیل را دارد. اما کارمندان ترجیح می دهند ماشینها را ور دل اداره پارک کنند.

پارک پردیسان

در بخشهائی از پارک که هنوز اداره جاتی نشده، کارکنان زحمتکش ماموریت صدادهی مناسب را با موتورسیکلتهائی بر عهده گرفته اند که سیستم صوتی اگزوز آنها دالبی سیستم است.

پارک پردیسان

البته نباید زیاد منفی فکر کرد و باید شاکرد بود. من چند سالی است در پارک پردیسان پیاده روی می کنم. درست است که این مسیر زیبا و طولانی به تدریخ به پارکینگ و محل عبور و مرور ماشینهای دولتی  تبدیل می شود، ولی همچنان از کوچه ها امن تر است. طی این چند سال یک بار نیز وانتی ای در این مسیر ندیدم که وقت و بی وقت با بلندگوی گوش خراش داد بزند : آهن قراضه، یخچال اسقاطی، وسائل دست دوم .... خریدارم!
فیس بوک،