اس ام اس و تبریک عید

نوروز سال هشتاد و یک شمسی که تازه اس ام اس متداول شده بود، درست بعد از تحویل سال، متنی را نوشتم و به صورت مشترک برای تمام دوستان و همینطور همکاران در صنعت نوشابه فرستادم. زمان چندی نگذشته بود که از کرده خود کاملا پشیمان شدم. احساس کردم این شیوه بخشنامه ای نه تنها روش مناسبی نیست، بلکه حتی زحمت تایپ یک متن الکترونیکی خاص برای یک دوست را هم ندارد. متاسفانه امروزه تبریک اس ام اسی به امری متداول تبدیل شده است و به هر مناسبتی، اس ام اس های بخشنامه ای دست به دست می شود که البته مشخص است بسیاری از آنها در ابتدا توسط فرد باذوقی تنظیم شده اند. در بسیاری از مواقع طنز زیبائی هم در آنها نهفته است که من شخصا بخشی از آنها را گردآوری می کنم. ولی هیچکدام از این فوروارد کردنها، هرگز جای یک کارت تبریک دست نوشته را نخواهد گرفت و شاید برای عده ای مسئله ساز نیز بشود. برای من شخصا به معضلی تبدیل شده است. اگر جواب ندهم حمل بر بی ادبی خواهد شد اگر جواب هم بدهم روش نامناسبی را به سهم خود گسترش داده ام. بعضا اگر از طرف فردی که سن و سال بیشتری از من دارد، چنین اس ام اسی دریافت کنم (البته پست مهم مدیریتی هم بی تاثیر نیست!!) مجبور می شوم در جواب تشکر و تبریک متقابل را تایپ کنم، که بدیهی است این نیز مسکنی بیش نخواهد بود. چند سالی است حتی االامکان پس از سال تحویل به تک تک همکاران زنگ می زنم و البته به دیدن آنهائی که دسترسی دارم میروم. کارت تبریک بخشنامه ای که شرکتها با یک سررسید برای مشتریانشان می فرستند، از نظر من دست کمی از اس ام اس های بخشنامه ای ندارد. زیباترین کار همانی است که آفرینندگان تکنولوژی خود استفاده می کنند، یعنی فرستادن کارت با دست نوشته ای برای عرض تبریک و ارادت. این نیز برای من به مسئله ای جدید تبدیل شده است. در هر شرکت نوشابه سازی با دست کم ده نفر سالهاست که رفاقت دارم . باید حدود پانصد کارت تبریک را دست نویس و ارسال کنم. قبول بفرمائید که حتی برای افراد غیر تنبل هم همت بسیار زیادی می طلبد. برای آدم حساسی مثل من که اصرار دارد متن کارت حتما  باید متناسب با شناخت از طرف مقابل باشد، قوز بالا قوز خواهد شد. قبلا نوشته ام که نوع کار من ایجاب می کند عملا با همه سطوح یک سازمان درگیر باشم. فرستادن کارت، صرفا برای مدیران هم بی ادبی به تمام دوستانی است که رفاقت آنها اندوخته اصلی من طی این سالهاست. ملاحظه می کنید که استعداد عجیبی برای پیچیده کردن هر مسئله حتی ساده را دارم. به همین دلیل امسال نیز نتوانستم موضوع را حل کنم. بنابراین خواهش می کنم عجالتا همین متن ضد بخشنامه ای! را بعنوان پیش درآمد بپذیرید، تا شاید اگر عمری باقی بود، بتوانم راه حل متمدنانه ای برای عرض تبریک سال نو، پیدا کنم.