خیابانی در تهران به نام مرحوم دکتر حسابی نام گذاری شده است. چندین بار ایمیلی که حاوی نام این خیابان به نام پروفسور دکتر حسابی بود را دریافت کرده بودم. اما واقعا فکر نمی کردم شهرداری تهران این قدر ندید بدید باشد و چنین عنوان دهن پرکنی را رسما روی تابلوی خیابانی نصب کند. تصور می کردم کاری است فتوشاپی که زیاد هم متداول شده است.گذرم نیز به آن خیابان هرگز نمی افتاد. تا اینکه افتاد و چه افتادنی! در چهار راهی که این خیابان را قطع می کند، موزه هنر ایرانی نیز قرار دارد. و چون از قدیم گفته اند هنر نزد ایرانیان است و بس، این تابلوی پرطمطراق را در کنار تابلوی موزه نیز نصب کرده اند، چه حسن تصادفی!. خیابان فرشته که جزو بهترین و گرانترین مناطق تهران است، پر از تابلوی پرفسور دکتر است. حتی نام یک بن بست را هم پروفسور دکتر حسابی گذاشته اند. عنوان پروفسور از فرانسه وارد زبان فارسی شده که در آنجا چندان عنوان عجیبی نیست و حتی به دبیران دبیرستانها هم پروفسور اطلاق می شود. در همان فرانسه، دکتر نیز معمولا به پزشکان اطلاق می شود. کسانی که پی اچ دی دارند شاید در یاددشتهای بسیار رسمی و آکادمیک تیتر دکتر برای آنها گذاشته شود. خانم دکتر و آقای دکتر در دانشگاهای ایران مثل نقل و نبات رد و بدل می شود. در سایر کشورهای منطقه، آنچه که در تلویزیون جمهوری آذربایجان دیده ام، بیشتر از عنوان معلم استفاده می کنند آن هم با اسم کوچک که بسیار زیباست. سایتهای فارسی منتسب به کشور ترکیه مانند ایران سرشار از عناوین پروفسور دکتر است. به نظر می رسد اعراب نیز دست کمی از ما ندارند. من که تا کنون در هیچ نوشته ای و ترجمه ای پروفسور دکتر انیشتین نخوانده ام. اما در کشور ما حتی سردارها و حجت الاسلام ها، عنوان دکتر را بیشتر از عنوان اصلی و رسمی خود می پسندد.
جمله آخر گویای همه ی مطالب است. علم روانشناسی و شناخت بیماری های روانی هنوز آنقدر در دانش عمومی جامعه ی ما جریان نیافته است وگرنه نشانه های بیماری جدی گرفته می شد و پیشگیری یا درمان هم جدی گرفته می شد.
پاسخحذف