یک سرود فارسی

پاک سرزمین شاد باد - کشور حسین شاد باد
تو نشان عزم عالیشان - ارض پاکستان!
مرکز یقین شاد باد
پاک سرزمین کا نظام - قوت اخوت عوام
قوم، ملک، سلطنت - پائندہ تابندہ باد
شاد باد منزل مراد
پرچم ستارہ و هلال - رهبر ترقی و کمال
ترجمان ماضی شان حال - جان استقبال!
سایۂ خدائے ذوالجلال

نمی خواهم شعری از ایام قدیم و جدید در نهالستان بگدازم، و باز نمی دانم از خواندن شعر بالا لذت بردید یانه؟ شاید خیلی ها مثل من، ابتدا به ساکن ندانند که این متن، سرود ملی جمهوری اسلامی پاکستان است. تماما فارسی است. یک کلمه هندی کا دارد که نمی دانم چه معنی می دهد. حالا فرض کنید یک کلمه از موسیقی یکی از اقوام ایرلند شمالی فارسی بود، چه ها که نمی کرد این ملت اهورائی. اما همسایه مثل خودش را و متاثر از خودش را چندان داخل میوه جات حساب نمی کند. کتاب در عین حال از نجف دریابندری فصلی را به بازدید از پاکستان و علاقه مردم آن کشور به سرزمین گل و بلبل ایران اختصاص داده است، بسیار خواندنی است.

بیاد سیل زدگان کشور همسایه و فقیر پاکستان که اسیر جهل و تعصب و رجاله های بی کفایت هستند، و کاملا فراموش شدند.